amavi te, quamvis numquam fassus sum;
A primo et tam diu;
tu mihi gaudium in omni loco,
agitur de omni cantu…
Tenui te in corde meo,
nec verba locutus sum;
Singulis momentis seorsum sumus;
Sensit tam infirmus spiritus meus.
Sed silentio noctis
Surrexi ad astra;
“Confitens caritatem totis viribus meis;
Per immensa commentaria!
Nam etsi vera loqui non audebam,
Tuus amor fortis;
In omni cogitatione, in omni facio;
Tu mihi carmen sine fine fuit.
Itaque tacite colam;
Hic amor semper verus est;
Sperabam te aliquando videre,
Cor meum, tibi revelatum est.